ദീപകം

 

നീയെൻ കിനാക്കൾക്ക് 

പ്രഭാപൂർണ്ണ ദീപകം തന്നു.

ഞാനാരുമെന്തെന്നും 

തേടിയയിന്നലകളുടെ 

ഉത്തരവും നീ തന്നു

ഞാനെവിടെയെന്നാലും

എങ്ങിനെയെന്നാലും 

നീയാം വികാരമെന്നിൽ 

നീയെത്രയോ നിറച്ചു.

എന്നിട്ടും 

ഈ ചെറുകാറ്റിൽ  

ഈ നാളമണയാതെ 

കൈക്കുമ്പിൾ ചേർക്കുവാൻ 

ഞാനെന്തോ! മറന്നുപോയി!

ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിലെനിക്കീ 

ഇരുളിലിങ്ങനെയൊറ്റയ്ക്ക് 

നിൽക്കേണ്ടതില്ലായിരുന്നു.

ഇനിയുണ്ടോ നിൻറെ കയ്യിൽ 

ഒരു തരി തീക്കനലെനിക്കായ്‌ 

കാറ്റിലിനി വിളക്കണയാതെ 

ജീവനെന്നോർത്തു ഞാൻ  

കാത്തു കാവലിരുന്നോളാം!  

അബൂതി