പ്രണയാമൃതം!

 

നീയറിഞ്ഞുവോ 

എൻറെ സ്വപ്നഗന്ധി പൂത്തു. 

കൊച്ചിതളുകൾ വിടർത്തി 

പുഞ്ചിരിക്കയായ്എത്രയോ

മത്താപ്പ് പോലുള്ള പൂക്കൾ!

ഇനിയെങ്കിലും 

നീയെൻറെ അരികിൽ വരൂ

ഈ സ്വപ്നഗന്ധിയുടെ താഴെ

ചന്ദ്രികാമൃത വർഷമേറ്റിനി

നിൻ പവിഴമല്ലികളുണരട്ടെ!    

നമുക്കിനി 

ഞാനും നീയുമെന്ന വലിയ  

പ്രഹേളികക്കുത്തരം വേണ്ട.

പകരം; നമ്മളെന്ന ചെറിയ

കൂടാരത്തിൽ ചേക്കേറിടാം!

ഋതുകന്യകയുടെ മുഗ്ദമാറിടം 

നുകരാം പ്രണയാമൃതം രുചിക്കാം

നമുക്കീ വസന്തത്തിലന്യോനം  

രോമഹർഷങ്ങളായി മാറാം!

എൻറെ മൗനചുംബനങ്ങളെ 

നീ ചൂടുനൽകിയുണർത്തുക.

ആയിരം ദളങ്ങൾ വിടർത്തി 

അവ അനശ്വരങ്ങളാവട്ടെ!

ശുഭം