സ്വപ്നങ്ങളാകുന്ന ചിലരുണ്ട്.
സുന്ദരസ്വപ്നങ്ങൾ പോലെ!
ആർദ്രമായ നോട്ടങ്ങൾ,
തഴുകുന്ന വാക്കുകൾ,
പുണരുന്ന മൃദുഹാസങ്ങൾ,
നമ്മളേറെ കൊതിച്ചുപോകും!
ഒരു തെളിനീർ തടാകമായവർ
തൊട്ടുമുന്നിലുണ്ടെങ്കിലും,
ഒരു കൈക്കുമ്പിൾ പോലും
നമുക്കവർ സ്വന്തമാവില്ല തന്നെ!
അവർ തന്ന തണലിൽ
എല്ലാം മറന്ന് നാമുറങ്ങും.
അവർ തന്ന കരുത്തിൽ
എല്ലാം മറന്ന് നാം തുഴയും.
എങ്കിലുമൊരുനാൾ നാം;
മിഥ്യയിൽ നിന്നുണരവേ,
നോവറിവിൻറെ മുള്ളിനാൽ
നെഞ്ചകം മുറിഞ്ഞുപോകും!
അപ്പോഴും നമ്മളൊന്നുകൂടി
മയങ്ങാൻ കൊതിക്കും.
ഒന്നുകൂടിയാ കനവ് കാണാൻ!
❤️ അബൂതി ❤️
No comments:
Post a Comment